İlk dəfədir, okeanın o biri tərəfinə keçirdim. Uşaqlıq arzularımın ölkəsi və şəhərinə - Rio-de-Janeyroya. Təyyarə hava limanına yaxınlaşdıqca Rionun təpəlikləri görünürdü. Pəncərələrdən görünən mənzərə çimərlik, təpəlik və meşənin vəhdəti hələ də mənə televizordan "Klon" serialına baxırmışam kimi gəlirdi. Yəqin ki, həmin reysdə ən həyəcanlı (o həyəcanı bir də heçbir uçuşda yaşamamışam) mən idim. Necə olmayım?! Axı Pelenin, Ronaldinyonun vətəninə, İsanın heykəlinə, Kopokabana çimərliyinə, "Cidade de Deus" filminin çəkildiyi ölkəyə, şəhərə gəlmişdim.
AIESEC təşkilatı vasitəsilə 7 həftəlik sosial layihəyə gəlmişdim. Atam səyahətimi təhlükəsizlik cəhətdən "confirm" edəndə, cəmi 1 şey istəmişdi. Harada qalıram, qalım, favellada (gecəqondu) qalmayım.
Təsadüfdən host family-im məhz elə favellanın ürəyində yaşayırdı. İlk günlər təhlükəli görünən bu mühit, sonradan bir evə çevrildi mənim üçün. Hərgün gələn silah səsləri, gözümün qabağında olan "qara bazar" 1-2 gün içində adiləşdi.
Bu ölkəni və braziliyalıları tanıdıqca daha çox sevdim. Bir futbol azarkeşi olaraq braziliyalılarla futzal oynamağın necə zövqlü olduğunu necə anladım sizə? Bəs dünyanın ən böyük stadionu olan, tarixi Marakana stadionunda futbola baxmağı? Hərgün Kopokabanada çimməyi? Pau de Acucar və İsanın heykəlinin olduğu ərazidən açılan mənzərəni necə izah edim? Mənim üçün dünyanın ən gözəl adası olan İlha Grande adasının həyat tərzini, çimərliklərinin gözəlliklərini də izah edə bilmərəm. Bunları ancaq yaşamaq lazımdır.
Özünüzə bir yaxşılıq edin. Elə indi pul yığmağa başlayın. Rionu, Braziliyanı görmədən "çox gəzmişəm" deməyin. Bəli, 1 il biraz sıxıntı ilə yaşayacaqsınız, yığdığınız pullara görə. Amma o təyyarədən Rioya enəndə görəcəyiniz mənzərə sizi dünyanın ən xoşbəxti edəcək.