Həyat dalğası axtarışında

İnsanlar həyatları boyu öz dalğasını axtarır. Bəzən hər şey həyatda yaxşı getsə belə, mükəmməl olması üçün nəsə çatışmır. Kinolarda və real həyatda olan qəhrəmanlara baxıb onların yaşadığı həyatı yaşamaq və onların olduğu dalğada olmaq istəyir. Amma böyük əksəriyyət bu dalğaya heç vaxt düşə bilmir və həyatını sadəcə günlərə bölüb yaşamaqnan keçirir. Onlardan "niyə axı istədiyin həyatı yaşamırsan?" deyə soruşanda sənə maddi durumdan, heç dəxli olmayan mentalitetdən, qıraqdan filankəslərin neca baxacağından, başqa ölkələrdə olan insanların daha fərqli yaşadıqlarından və minlərlə müxtəlif səbəblərdən bahənələr gətirərək onlara sadəcə bir dəfə verilən həyatı öz axarına buraxırlar. Dağlara getməyə başlayanda mənə çox adam ağlımın olmadığını deyirdi və getmə səbəblərimi soruşurdu. Çox vaxt buna cavab vermək olmur. Çünki sən qarşındakının anlamadığı bir şeya aydınlıq gətirmək istəyirsən. Bəli dağlarda qalmaq, soyuğa dözmək, bəzən iştahsızlıqdan yemək yeməmək, susuzluq, günlərlə çimməmək bəzi insanlar üçün bu çox uzaq görünür, amma məhz o aclıq, susuzluq sənin iradənin nəyə qadir olduğunu, hansı sərhədləri aşa biləcəyini göstərir. Bədəndən gələn iy anlamayan üçün tər iyi, bunun nə olduğunu başa düşən üçün əzmin iyidi. İndi Peruda gecədi və mən çox əziyyətli və eyni zamanda çox böyük həyat dərsi keçən Akonkaquada olan günlərin şəkillərinə baxıram. Bu haqda yalnız zirvə paylaşımı eləməyə vaxtımız çatmışdı. Paylaşdığım şəkillərə baxanda yəqinki, "niyə" sualını veranlar azacıq da olsa niyə bu qədər risk, niyə bu qədər əziyyətə qatlaşmaq səbəblərindən bəzilərini görüb, öz suallarına müəyyən mənada cavab tapacaqlar. Baxın, minlərlə səbəbdən biri məhz şəffaf horizontun arxasında batan və doğan günəşdi. Məndə günəşin batışına, doğuşuna illərnən pəncərədən baxdım, amma indi öz dalğamda oturub baxıram.