Cənubi Amerika: təhlükə ya gözəllik?

Bu dəfə həyatımın planlaşdırılmamış ən maraqlı səyahətini yaşadım. 6 ildən sonra rəngarəng Cənubi Amerikaya qayıdıb, materikin 5 möhtəşəm nöqtəsinə dəydim. 35 günlük dəli səfəri Buenos-Ayresdə başlayıb, elə orada da bitirdik. Recoleta qəbiristanlığı, La Boca ərazisində və yatmayan gecə həyatının olduğu Palermoda olduq. Daha sonra Mendoza şəhərinə və dağlara üz tutduq. Argentinaya gəlməkdə əsas məqsədimiz qitənin ən hündür nöqtəsi olan Akonkaquanın (6961m) zirvəsində dayanmaq idi. Normalda 12-14 gün çəkən proqramı 9 günə tamamlayıb, qardaşımla Azərbaycan milli geyimlərində zirvədə dayandıq. Hələ qayıdanda bonus kimi rusiyalı əfsanəvi alpinist Viktor Boboku da gördük. 

Sivilizasiyaya qayıtdıq. Mendozanın tanınmış Merlot çaxırının və yerli brend steyk və qrillərinin dadına baxdıq. Pasportumuza Akonkaqua ştampı vurdurduq. 

Oradan Çiliyə yollandım. Santyaqo, Vinya-del-Mar, Valparaiso şəhərlərini gəzib, Lonely Planet-in məsləhət gördüyü 3 kafe/restorana baş çəkdik. Yerli Ceviche-nin və Meksikadan bəri dadı ağzımda qalan Miçeladanın dadına təkrar baxdım. 

Növbəti stansiya Peru idi. Limanı gəzib, İnkaların tarixi mərkəzi olan Kuskoya yollandıq. Bu şəhərdə yəqinki rahat, sıxılmadan 2 həftə qala bilərəm. Sakit, tarixi, rəngarəng ruhlu bir şəhərdir. 3 gün burada qaldıq. Günlərin birini şəhərə, birini alış-verişə və ətrafdakı maraqlı abidələrə səfərə, birini isə dünyanın 7 möcüzəsindən biri - Maçu Piçuya ayırdıq. O dövrün insanlarının primitiv texnikalarla belə hündürlükdə yaratdıqları yaşayış məskəninə valeh olmamaq mümkün deyil. Maçu Piçu dağlar arasında, dağlar başında 1 şəkildir, otur saatlarla bax. 

Növbəti dayanacağımız dünyanın ən hündür gölü (3810m) olan Titikakanın Peru sahilindəki Puno şəhəri oldu. Buradan qayıq götürüb, gölün ortalarında yer alan, üzən Uros adalarına yollandıq. Bu insanlar əsrlərlə bu adalarda yaşayıb, yaşayır. Bu adaların saxlanılması ciddi əziyyət tələb edir. Belə ki, bu üzən adaların bəzisini saxlamaq üçün sakinlər hər 15 gündən 1 altdakı (dərinə gedib, suya batırlar) qamış qatlarını təzələyirlər. Düşünün bu insanlar bu işi əsrlərlə 15 gündən 1 təkrarlayıblar. Amma yerlilərlə söhbətdən bu nəticəyə gəlinir ki, artıq gənclər burada yaşamaq istəmir və sahillərə, torpağa üz tuturlar. Odur ki, 15-20 il sonra bu adalar ümumiyyətlə tarixə qovuşa bilər. Buralara səyahət planlayırsınızsa, tələsin! :) Peruda ən çox sevdiyim tərəflərdən biri də tropik meyvələr idi. Hərgün Marakuya yeməkdən bomba nə ola bilər?!