Akonkaqua: əzm zirvəsi

Akonkaquanın yollarında çox əzmlər gördüm. 3-ü xüsusi iz buraxdı.

Akonkaquaya qalxış

Şəkildə gördüyünüz Helen adlı xanımın 1 ayağı protez idi. Biz qalxanda, o düşürdü. Üzbəüz gəldik yolda. Özümdən qeyri-ixtiyari "You did it! Right?" soruşdum. Yox desəydi, özümü bucür qəti suala görə pis hiss edəcəkdim. Dedi, "Of course, I did!". İlk dəfə gördüyüm və bir daha böyük ehtimal heç zaman rastlaşmayacağım qızı elə bil illərdir tanıyırmışam kimi qucaqladım və şəkil çəkmək istədiyimi dedim. O da çox səmimi qəbul etdi.

Zirvə günü bizdən öndə 1 qrupda təxmini 40-45 yaşlarında 1 xanım gedirdi. Yolun yarısında artıq xanım yox idi, sürünə-sürünə, hər an yıxılacaq kimi davam edirdi. Bir neçə dəfə ayağı büdrədi. Amma davam etdi. Zirvənin ən son - prinsipial çətin hissəsi sayılan Canaletada uzun qarlı və bir yanı sıldırım olan yol var. Xanım o cığırın ortasına çatanda mən qıraqda istirahət edirdim. Gördüm ki, məhv olub. Qeyri-ixtiyari bələdçilərinə bildirdim ki, bu çox təhlükəlidir, hər an sıldırımdan gedə bilər. Mən bu sözü demişdim ki, həmin xanım cığırdan aşağı yuvarlandı. Bütün sıra şokda idi! Elə bil kino idi. Azca başımı qaldırıb aşağı baxanda gördüm ki, xanım sticki batırıb və cığırdan 2 metr aşağıda ilişib, dayanıb. 2 bələdçi cəld reaksiya verib, xanımı cığıra qaytardılar. Artıq əmin idim ki, bu xanımı burdan geri qaytaracaqlar. Zirvəyə çatanda 2-ci şok yaşadım. Həmin xanım zirvədə şəkil çəkdirirdi...

Confluenza kampı

Confluenza kampında ilk səhərimiz idi. Kampın yanında hündür bir təpə var. Ordan kampa yaxşı mənzərə açılır. Səhər durdum çıxdım ora. Qarşıda yerdə 1 bəy oturmuşdu, kamera ilə kampı çəkirdi. Yaxınlaşdım, söhbət açdım. Rumıniyadan idi. Artıq Kilimancaroda, Elbrusda olmuşdu. Akonkaquadan da keçən il 5400 metrdən qayıtdığını dedi. Soruşdum, qayıtmağa səbəb nə olmuşdu? Dedi ki, "əllərim çox pis ağrıyırdı". Cavabı başa düşmədim. Dağa çıxmağın əllərlə nə əlaqəsi?! Amma sual verməyə utandım, dedim bəlkə nəsə spesifik səbəbdir. Sağollaşdım, biraz aralandım, oturdum mən də şəkil çəkməyə. 5 dəqiqə keçmiş bu bəy ayağa qalxdı. Mənə dağ stikləri kimi görünən əslində dəstək çubuqları imiş. Bəyin hər 2 ayağı tutulmuşdu və o bütün bu dağları "əlləri" ilə (dəstəklərlə) qalxmışdı. Onu sonuncu dəfə Plaza de Mulas kampında (4200 m) gördüm. Hamı sağollaşırdı. Hiss olunurdu ki, çox yorulub. At belinə mindirdilər. Tanıyan, tanımayan onlarla alpinist yanında dayanmışdı. Hamı əl çaldı və o atı çaparaq uzaqlaşdı...